Lion King 11 Lion rampage สิงโตอาละวาด
“ อ อึก ชานยอล เจ็บ เจ็บ อ๊ากกก ” คนตัวเล็กกรีดร้องออกมาอย่างน่าสงสาร เมื่อถูกชานยอลจับขาเรียวทั้งสองข้างให้อ้าออกจนกว้างแล้วสอดใส่แท่งเอ็นร้อนขนาดใหญ่เข้าไปโดยที่ไม่มีการเล้าโลมหรือเบิกทางใดๆทั้งสิ้น
มือเรียวเล็กจิกเข้าหากันเพราะยังคงถูกล่ามไว้กับหัวเตียงอยู่ ยามที่แท่งเอ็นร้อนถูกสอดใส่เข้ามาลึกเท่าไหร่ยิ่งสร้างความปวดร้าวให้กับแบคฮยอนมากเท่านั้น
ไร้ซึ่งความอ่อนโยน
“ ซี๊ดดด อ่าาา แน่นดีจริงวะ ” ชานยอลเอ่ยเสียงกระเซ่า ไม่สนใจแม้แต่เสียงสะอื้นของคนตัวเล็ก ซ้ำยังโถมกายใหญ่เข้าออกไม่ยั้งจนช่องทางคับแคบมีเลือดไหลซึมออกมา
เขาไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น เพียงแต่ปลดกุญแจมือออกแล้วรวบกดไว้เหนือศีรษะ อัดสะโพกเข้าออกให้เร็วและแรงกว่าเดิม
“ อ อึก ” คนตัวเล็กกัดฟันแน่น เม้มริมฝีปากเข้าหากันจนเลือดซิบ ไม่อยากจะเปล่งเสียงออกไปให้คนใจร้ายได้ยิน แม้ว่าจะเจ็บปวดและทรมานเพียงใดก็ตาม
“ ร้องออกมา ” ชานยอลใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้จับมือเรียวบีบแก้มทั้งสองข้างจนยู่ “ กูบอกให้ร้องออกมาไง ”
“ อึก ” แบคฮยอนก็ยังคือแบคฮยอนอยู่วันยันค่ำ เขาไม่หลุดแม้แต่เสียงร้องออกมาสักนิด ได้เพียงแค่ภาวนาอยู่ภายในใจ ให้ค่ำคืนอันโหดร้ายนี้ผ่านไปไวๆ
เจ็บปวดเหลือเกิน
“ กูบอกให้ร้องออกมา ”
เพี้ยะ
ปาร์คชานยอลผู้ถูกความโกรธเข้าครอบงำ ไร้ซึ่งความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในตอนนี้ เขาปล่อยฝ่ามือลงบนใบหน้าหวานของคนตัวเล็กเต็มแรง ใบหน้าหวานหันไปตามแรงพร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตากลมโตอย่างสุดกลั้น
ชานยอลจับใบหน้าเรียวให้หันกลับมา และเมื่อเห็นว่ามุมปากมีเลือดไหลซึมออกมาร่างกายของเขาก็ชาวูบ หยุดชะงักทุกการกระทำ
“ บ แบค ”
“ จะทำอะไรก็รีบๆทำ ผมอึดอัด รังเกียจที่จะอยู่ที่นี่เต็มที ”
“ เป็นผมหรือเปล่า ที่ต้องพูดคำนั้น เป็นผมหรือเปล่าแบคฮยอน ”
“ ............. ”
“ คุณโกหกผมทำไม คุณหลอกผมทำไม เห็นว่าผมรักคุณจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วใช่ไหม เห็นว่าผมเป็นไอ้โง่ ที่อยากจะทำอะไรกับผมได้แบบนี้ใช่ไหม ห๊ะ ”
“ จะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมาอีก ในเมื่อก็ไม่ได้อยากที่จะฟังหรือให้ผมได้อธิบายอะไรอยู่แล้ว ”
“ เพราะผมไม่อยากฟังคำหลอกลวงจากคุณอีกแล้วไง แบคฮยอน ” ชานยอลกัดฟันกอดแล้วเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง มือสากปล่อยมือเรียวให้เป็นอิสระแล้วเปลี่ยนมาขย้ำตรงส่วนเอวแทน
“ อึก อึก อึก ” เสียงทุ้มดังอยู่ในลำคอเมื่อสอดใส่ส่วนนั้นเข้าไปด้านในผนังอ่อนนุ่มจนสุดแล้วชัดออกจนสุด
“ ฮึก ” ริมฝีปากเรียวเม้มเข้าหาเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น หลับตาลงจนน้ำสีใสไหลออกจากหางตาทั้งสองข้าง ไม่อยากมองเห็น ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น
เจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ
“ อ่าาา ซี๊ดดดดด ” ชานยอลปลดปล่อยน้ำสีใสจนล้นทะลักออกมาจากช่องทางสีสวย ปะปนคละคลุ้งไปกับเลือดสีแดง
“ ฮึก ” แบคฮยอนคิดว่าความเจ็บปวดมันกำลังจะสิ้นสุดลงแล้วแต่ป่าวเลย ชานยอลพลิกร่างเขาให้นอนคว่ำลงแล้วอัดสะโพกเข้ามาไม่ยั้ง
ตอนนี้แบคฮยอนทำได้เพียงนอนเป็นที่ระบายความใคร่ให้กับคนใจร้าย ก่อนที่สติของเขาจะดับวูบไปในตอนที่ชานยอลปลดปล่อยออกมาอีกครั้งและอีกครั้ง ภายในร่างกายของเขา
กลับไปต่อกันที่เดิมนะค้าบ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น