CUT

  เล่ห์รัก ลวงร้าย  ๐ ๙ “ อ๊ะ ค คุณชานยอล อ อย่า ครับ ”   คราแรกชานยอลเพียงจะแกล้งแบคฮยอนเล่นๆเท่านั้น แต่พอได้กลิ่นกายแสนธรรมชาติที่เขาคุ้นเคย มันกลับทำให้เขา…มีอารมณ์    แบคฮยอนถูกวางลงบนเตียงที่อยู่ในห้องถัดมาจากห้องทำงาน ชานยอลไม่รอให้คนตัวเล็กได้เอ่ยปากพูด จัดการกดริมฝีปากลงไปทันทีพร้อมกับสอดลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากเล็ก ไล่ต้อนชวดชิมกลิ่นและรสชาติที่คุ้นเคยด้วยความรู้สึกดุเดือด ไล่ปลดกระดุมเสื้อผ้าของตัวเองและคนตัวเล็กออกแทบจนหมดแล้วดันร่างน้องน้อยให้นอนราบไปกับเตียงใหญ่    จมูกคมฝังลงที่ซอกคอขาวผ่องทำรอยซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนคนตัวเล็กหลุดร้องออกมาเป็นระยะๆ แบคยอนกำลังหลวงใหลในสัมผัสของชานยอล ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่เขาเริ่มหลงรักในความดิบเถื่อนที่ชานยอลมอบให้ อยากจะขัดขืนแต่ใจเจ้ากรรมดันไม่ฟัง สมองสั่งให้เกลียดแต่ภายในใจก็รักเขาไปจนเต็มอก แม้จะรับรู้ได้ว่าปลายทางจะจบลงแบบไหน แต่แบคฮยอนก็ยังคงเลือกที่จะเก็บเกี่ยวช่วงเวลาแห่งความสุขในตอนนี้เอาไว้ให้นานที่สุด    เมื่อฝากรอยรักไว้ทั่วกายบางแล้วชานยอลจึงดึงแบคอยอนให้ลุกขึ้นมานั่งบนตักของเขา โดยที่ทั้งคู่อยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่า ชานยอลนั่ง

เล่ห์รัก ลวงร้าย  ๐ ๖ “ ผ ผม ต้องทำยังไง ” แบคฮยอนไม่มีทางเลือก มันอาจจะเสี่ยง แต่ถ้าเขาไม่ทำแบบนี้เขาก็ไม่มีทางอื่นให้ทำอีกแล้ว เพราะงั้น…เขาต้องเสี่ยง     “ ขอร้องฉันสิ อ้อนวอนฉัน บอกให้ฉันเมตตาเธอ เหมือนกับคนอื่นๆ ”     “ อะไรที่ทำให้คุณพอใจ ผ ผมยินดีทุกอย่าง ”     “ หึ!! ดี ปากดีแบบนี้ฉันชอบ ถ้างั้น...เริ่มจากตรงนี้ก็แล้วกัน ”     “ ฮึกกก!! ”       “ แก้ผ้าออกสิ พยอน แบคฮยอน  ” แบคฮยอนตัวชาวาบกับคำพูดแสนจะตรงไปตรงมาของชานยอล เขากลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่มือไม้สั่น ทำอะไรไม่ถูก ถึงเขาจะไม่ค่อยรู้เรื่องแบบนี้เท่าไหร่ แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไร้เดียงสาจนไม่รู้อะไรเลย มือเรียวเล็กที่เริ่มสั่นมากกว่าเดิมค่อยๆยกขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวช้าๆ ราวกับจะถ่วงเวลาแม้จะรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่มีทางรอดไปได้   พรึบ   เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกแบคฮยอนโยนลงบนพื้นช้าๆ พร้อมกับเตรียมจะจัดการกับกางเกงสแล็คสีดำต่อ ทุกๆการกระทำของเขาอยู่ภายในสายตาของชานยอลทั้งหมด ชานยอลมองแบคฮยอนไม่วางตาตั้งแต่ต้นด้วยความอดทนที่สูงมากๆ เขาไม่เคยอดทนรออะไรมานานเท่านี้มาก่อน แต่กับคนคนนี้ ไม่ว่าจะทำอะไรก็เหมือนจะถูกใจเขาไปเสียทุกอย่าง   “ ช

  ดวงใจราชันย์ 7-100% “ Ας θυμηθούμε Ο μικρός μου μάγος ”   “ มารำลึกความหลังกันเถิด พ่อมดน้อยของข้า ”           “ เจ้าคิดจักทำสิ่งใด โอ เซฮุน ”   “ เจ้าอย่าถาม ในสิ่งที่เจ้าเองก็รู้คำตอบอยู่แล้ว คิม จงอิน ”   “ …………. ”   “ แต่ถ้าเจ้าไม่เห็นด้วย ข้าจักขอพาพ่อมดน้อย กลับไปยังคฤหาสน์อรัญญิกของข้า ”   “ ได้อย่างไร เจ้ากับข้าเราร่วมมือกันมาถึงขนาดนี้แล้ว ”   เซฮุนไม่ได้ตอบอะไรจงอิน ยกยิ้มมุมปากเพียงเล็กน้อยแล้วหันกับไปกดจูบลงที่เรียวปากบาง ดันร่างน้องน้อยให้นอนลงบนเตียงใหญ่ ส่งลิ้นร้อนชอนไชเข้าไปในโพรงปากเรียวเล็กดูดดึงอย่างหื่นกระหาย ฝ่ามือสากลูบไล้ไปทั่วกายบางปลุกเร้าอารมณ์ให้กับคนใต้ร่างมิใช่น้อย    “ ฮึ่อออ ” เสียงเล็กหลุดครางเบาๆเมื่อริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ พร้อมกับเชิดหน้าขึ้นหลับตาพริ้มเมื่อลิ้นร้อนจากคนด้านบนโลมเลียไปทั่วลำคอระหง   “ หอมเหลือเกิน ” ราชาแห่งภูตผีเอ่ยออกมาทั้งๆที่ใบหน้าคมยังคงฝังอยู่ตรงซอกคอขาว กลิ่นกุหลาบบนเรือนร่างคนตัวเล็กกำลังจะทำให้เซฮุนคลั่งตายไปซะเดี๋ยวนี้    จงอินที่ยืนมองร่างสองร่างกำลังกอดกันอยู่บนเตียงถึงกับกลืนน้ำลงคอเฮือกใหญ่ แบคฮยอนในตอนนี้ช่างปลุก