CUT

  ดวงใจราชันย์ 5-100% เมื่ออยากลืมนัก เขาจะช่วยสงเคราะห์ให้     “ …………. ”     “ แล้วเจ้าจะได้รู้ ว่าการตายทั้งเป็น มันทรมานแค่ไหน แบคฮยอน ”       “ อ อย่า อย่าทำแบบนี้ ชานยอล ฮือออ ปล่อย อย่า อย่าาาาา!!! ” เสื้อสีขาวตัวบางถูกชานยอลกระชากออกจากตัวแบคฮยอนจนขาดวิ่น พร้อมทั้งจับร่างคนตัวเล็กให้นอนคว่ำไปกับเตียงใหญ่  จับมือเรียวเล็กทั้งสองข้างไขว้หลังแล้วมัดด้วยเชือกสีดำอย่างไร้ความปราณี “ ป ปล่อย เรา ฮืออออ ชานยอล อย่า อย่าทำนะ ฮึก ชานยอล!!! ”   คนตัวเล็กส่ายหน้าไป ซุกใบหน้าหวานลงบนเตียงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ชานยอลไล่ลิ้นสากไปทั่วบริเวณแผ่นหลังสีสวย อีกทั้งยังขบเม้มจนเป็นจั้มใหญ่ ไม่สนใจเสียงกรีดร้องของคนใต้ร่างเลยแม้แต่น้อย   ปลายจมูกคมสูดดมกลิ่นกุหลาบตรงซอกคอขาวฟอดใหญ่ ยิ่งแบคฮยอนส่งกลิ่นออกมามากเท่าไหร่ ชานยอลก็ยิ่งคลั่งมากเท่านั้น  ราชาแวมไพร์ที่ตอนนี้มัวเมาอยู่กับของหวานตรงหน้า ไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อยว่าคนตัวเล็กจะรู้สึกเช่นไร ยังคงไล่พรมจูบไปทั่วเรือนร่างพ่อมดด้วยความเสน่หา ก่อนจะหลุดเอ่ยกระซิบออกมาเสียงเบา   “ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ร้อยปี ร่างกายน้องก็ยังคงทำให้พี่หลงใหลได้เสมอ ”