ดวงใจราชันย์ 5-100%
ดวงใจราชันย์ 5-100%
เมื่ออยากลืมนัก เขาจะช่วยสงเคราะห์ให้
“ …………. ”
“ แล้วเจ้าจะได้รู้ ว่าการตายทั้งเป็น มันทรมานแค่ไหน แบคฮยอน ”
“ อ อย่า อย่าทำแบบนี้ ชานยอล ฮือออ ปล่อย อย่า อย่าาาาา!!! ”
เสื้อสีขาวตัวบางถูกชานยอลกระชากออกจากตัวแบคฮยอนจนขาดวิ่น พร้อมทั้งจับร่างคนตัวเล็กให้นอนคว่ำไปกับเตียงใหญ่ จับมือเรียวเล็กทั้งสองข้างไขว้หลังแล้วมัดด้วยเชือกสีดำอย่างไร้ความปราณี
“ ป ปล่อย เรา ฮืออออ ชานยอล อย่า อย่าทำนะ ฮึก ชานยอล!!! ”
คนตัวเล็กส่ายหน้าไป ซุกใบหน้าหวานลงบนเตียงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ชานยอลไล่ลิ้นสากไปทั่วบริเวณแผ่นหลังสีสวย อีกทั้งยังขบเม้มจนเป็นจั้มใหญ่ ไม่สนใจเสียงกรีดร้องของคนใต้ร่างเลยแม้แต่น้อย
ปลายจมูกคมสูดดมกลิ่นกุหลาบตรงซอกคอขาวฟอดใหญ่ ยิ่งแบคฮยอนส่งกลิ่นออกมามากเท่าไหร่ ชานยอลก็ยิ่งคลั่งมากเท่านั้น ราชาแวมไพร์ที่ตอนนี้มัวเมาอยู่กับของหวานตรงหน้า ไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อยว่าคนตัวเล็กจะรู้สึกเช่นไร ยังคงไล่พรมจูบไปทั่วเรือนร่างพ่อมดด้วยความเสน่หา ก่อนจะหลุดเอ่ยกระซิบออกมาเสียงเบา
“ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ร้อยปี ร่างกายน้องก็ยังคงทำให้พี่หลงใหลได้เสมอ ”
“ ฮึก ป ปล่อย เราไปเถอะ อ อย่าทำ แบบนี้กับเราเลย ”
“ น้องจักร้องไห้ไปใย พี่กำลังจักทำให้น้องมีความสุข ”
“ ฮึก ไม่ เราไม่ต้องการ เราไม่ต้องการ ฮึก แบบนี้ ฮือออออ ”
“ ชู่ๆ ” ชานยอลจับร่างคนตัวเล็กให้หันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา พร้อมทั้งแกะเชือกออกอย่างเบามือ แบคฮยอนกำลังจะทำให้หัวใจที่แข็งแกร่งมานานของเขา กลับไปเป็นหัวใจดวงเดิมที่เคยอ่อนแอเหมือนเมื่อหลายร้อยปีก่อน น้ำตาและเสียงสะอื้น กำลังทำให้ชานยอล….ใจอ่อน
“ Ανήκει στην αγαπημένη μου ”
“ เป็นของพี่เถิด ยอดรัก ”
ชานยอลยกมือสากเช็ดน้ำตาบนใบหน้าหวานของคนใต้ร่าง ก่อนจะบรรจงจูบลงไปที่หน้าผากมนด้วยความอ่อนโยน
แต่เขามาไกลเกินไปแล้ว
ไกลเกินกว่าที่จะใจอ่อนให้กับเรื่องเดิมๆ
“ เป็นของพี่เถิดนะ ยอดรัก ” เอ่ยอีกครั้งพร้อมจรดริมฝีปากลงไปที่เรียวปากบาง ขบเม้มเบาๆไม่ได้รุนแรงเหมือนคราแรก คนตัวเล็กหลับตาเอียงใบหน้าปรับองศารับจูบจากชานยอลอย่างไม่ขัดขืน
“ ฮื่อออ ” เสียงหวานครางบางๆในลำคอเมื่อริมฝีปากหนาไล่จูบลงมาที่ซอกคอขาว ชานยอลจัดการประทับรอยจูบลงบนรอยรักที่เซฮุนทำไว้ ก่อนจะยกยิ้มออกมาด้วยความพอใจแล้วก้มลงไปฝากรอยเพิ่มอีกครั้ง มือเรียวที่ถูกปล่อยเป็นอิสระสอดเข้ากลุ่มผมสีควันบุหรี่ เชิดใบหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อที่ชานยอลจะได้กดจูบได้อย่างสะดวก
“ ขอพี่ชิมตรงนี้หน่อยได้หรือไม่ ” ชานยอลพูดเสียงกระเซ่า อีกทั้งยังใช้นิ้วมือสกิดเม็ดบัวสีชมพูที่กำลังชูชันล่อตาล่อใจเขาอยู่ในตอนนี้
“ ร่างกายนี้ เป็นของท่าน ” คนตัวเล็กเอ่ยเสียงหวาน มองใบหน้าคมที่ตอนนี้อยู่ห่างจากเขาไม่ถึงคืบด้วยแววตาที่หวานฉ่ำ “ อ อ๊ะ อ่า ” ยังไม่ทันเอ่ยจบประโยคดี เม็ดบัวสีสวยก็ถูกครอบครองโดยริมฝีปากหนา ชานยอลก้มลงไปใช้ลิ้นร้อนดูดดึงขบเม้มอย่างหื่นกระหาย และทำอยู่แบบนั้นสลับกันไปมาทั้งสองข้างจนคนตัวเล็กต้องเอ่ยห้าม
“ สวยเหลือเกิน ” อาภรณ์ชิ้นสุดท้ายบนเรือนร่างคนตัวเล็กถูกถอดออกไปจนหมด ชานยอลจับเรียวขาสวยให้อ้าออกแล้วไล่จูบตั้งแต่ปลีหน่องไล่ไปจนถึงช่องทางรักสีสวย ลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดชิมทุกซอกทุกมุมอย่างไม่นึกรังเกียจ
“ อื้อออออ ” ร่างน้องน้อยบิดเร่าๆแทบจะขาดใจเมื่อช่องทางรักถูกลิ้นร้อนของคนที่ชำนาญละเลงเล่นอย่างไม่รู้เหนื่อย ผ่านไปไม่นานคนตัวเล็กก็ปลดปล่อยออกมาโดยที่ชานยอลยังไม่ได้แตะต้องส่วนนั้นเลยแม้แต่น้อย
คนตัวเล็กนอนหอบหายใจถี่จนหน้ากลัว เพียงครู่ก็กลับมาหายใจเป็นปกติอีกครั้ง ชานยอลเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กโอเคแล้วก็ประคองให้ลุกขึ้นนั่งลงบนเตียง เจ้าตัวน้อยก็ยอมทำแต่โดยดี
“ อ้าปากสิ คนดีของพี่ ” ชานยอลลุกขึ้นยืนบนที่นอนพร้อมกับร่างกายกำยำที่ไร้อาภรณ์ปกปิด มือสากชักรูดแท่งเอ็นร้อนที่ตอนนี้เริ่มขยายตัวจนเส้นเลือดปูดขึ้น จ่อส่วนหัวไปที่ริมฝีปากบางของคนตัวเล็ก
แบคฮยอนเงยหน้ามองชานอลพร้อมกับกระพริบตาปริบๆราวกับเด็กน้อย ส่งยิ้มหวานให้บางๆก่อนจะใช้มือเรียวจับแท่งเอ็นร้อนรูดเล่นไปมา ลิ้นร้อนค่อยๆแลบออกมาเลียตรงส่วนหัวที่มีน้ำปริ่มอยู่เล็กน้อย แบคฮยอนไม่ประสาเรื่องแบบนี้ แต่ใช่ว่าจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“ ซี๊ดดด ” ชานยอลเงยหน้าซี๊ดปากด้วยความเสียว ผนังนุ่มๆในโพรงปากแบคฮยอนกำลังจะทำให้สติของเขากระเจิง ถึงแม้ว่าแท่งเอ็นร้อนของเขาจะเข้าไปในโพรงปากเล็กไม่สุดก็ตามที “ ดี ดีเหลือเกิน ” ชานยอลพยายามควบคุมสติไม่ให้กระเจิดกระเจิงไปมากกว่านี้ เพราะหากเขาควบคุมไม่ได้ ก็แบคฮยอนนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายเจ็บตัว
“ อุก อุก อุก ” ชานยอลจับใบหน้าหวานให้เชิดขึ้นแล้วกระทุ้งแท่งเอ็นร้อนเข้ากับกระพุ้งแก้มจนเกิดเสียง แบคฮยอนเองก็ยอม ปล่อยให้คนตัวโตกว่าทำตามความต้องการ
“ ฮึ่อออ ” ชานยอลครางเสียงต่ำและเร่งสะโพกที่สวนเข้าออกในโพรงปากเล็กให้เร็วขึ้น ก่อนจะค่อยๆลดจังหวะลงเมื่อเห็นว่าแบคฮยอนสำลักจนหน้าแดง “ พี่ขอโทษ ” ชานยอลทิ้งตัวคุกเข่าลงประจันหน้ากับแบคฮยอน ใช้นิ้วโป้งเช็ดคราบน้ำลายออกจากเรียวปากบางอย่างเบามือ
“ น้องไม่เป็นไร พี่ยืนขึ้นเถิด น้องจะทำให้ ” คนตัวเล็กว่าเสียงหวาน
ชานยอลไม่ได้ทำตามแต่กดจูบลงไปที่เรียวปากบางในท่าเดิม ทั้งคู่นั่งคุกเข่าอยู่บนเตียงพร้อมกับแลกลิ้นร้อนสลับกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร มือสากไล่บีบแก้มก้นเนียนใสพร้อมสอดนิ้วเข้าไปถูไถภายในร่องก้น ก่อนส่งนิ้วเข้าไปในช่องทางรักเพื่อเบิกทางจากหนึ่งเป็นสอง
“ จ เจ็บ!! ” แบคฮยอนเอ่ยเสียงสั่น “ อ อ๊ะ อ๊ะ ” ชานยอลเพิ่มนิ้วเป็นสามนิ้วแล้วขยับให้เร็วขึ้นกว่าเดิม มือหนาอีกข้างประคองร่างเล็กไม่ให้ขยับหนี แบคฮยอนตัวเกร็งเจ็บไปทั้งร่างเผลอซุกหน้าลงไปที่อกแกร่งแล้วฝากรอยรักเป็นรอยฟันเขี้ยวใหญ่เอาไว้ มือสากของชานยอลขยับอีกไม่กี่ทีร่างน้อยๆก็เกร็งกระตุกปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
แบคฮยอนเมื่อถูกปล่อยเป็นอิสระก็นอนหมดสภาพหอบหายใจบนเตียงใหญ่ ชานยอลพยายมสูดลมหายใจเข้าออกเพื่อให้ตัวเองใจเย็นขึ้น เขาคือราชาแวมไพร์ ผู้ที่มีพละกำลังแข็งแกร่งดั่งหินผา เขาไม่อยากให้แบคฮยอนต้องเจ็บตัวไปมากกว่านี้ เพราะฉะนั้นแล้ว…
“ พี่จะอ่อนโยนกับน้อง ให้ได้มากที่สุด ” เอ่ยกระซิบข้างใบหูคนตัวเล็กแล้วจับแท่งเอ็นร้อนที่มีเส้นเลือดเต้นตุบๆ จ่อไปที่ช่องทางรัก “ อย่าเกร็ง แล้วมองพี่เถิด ”
“ อ อ๊ะ เจ็บ ฮึก น น้องเจ็บ ” ส่วนหัวที่ถูกสอดเข้าไปเพียงเล็กน้อยก็ทำเอาแบคยอนน้ำตาไหล ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ชานยอลเองก็ไม่แพ้กัน เขาพยายามแล้ว พยายามแล้วที่จะค่อยๆทำให้การร่วมรักครั้งนี้เป็นไปอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ความอดทนของเขามีไม่มากพอจริงๆ
“ แบคฮยอน มองพี่ ” ชานยอลเอ่ยอีกครั้งพร้อมกับสอดแท่งเอ็นร้อนเข้าไปจนสุด และในตอนนั้นเองที่ความอดทนของเขาขาดสะบั้น ผนังด้านในร้อนระอุตอดรัดแท่งเอ็นร้อนของเขาตุบๆ บวกกับเสียงกรีดร้องและกลิ่นกุหลาบจากตัวคนใต้ร่าง ปลุกความเป็นปาร์ค ชานยอลขึ้นมาอีกครั้ง
“ อื้อออ ฮ๊ากกก เจ็บ ฮึก น้องเจ็บ ” แบคฮยอนส่ายหน้าไปมาทั้งน้ำตา เจ็บปวดแทบจะขาดใจ
ชานยอลแช่แท่งเอ็นร้อนไว้ชั่วครู่ แล้วก้มลงไปจับแขนทั้งสองข้างของแบคฮยอนไว้เหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียว ริมฝีปากหนาส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากเล็กรัวๆก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเข้าออกเป็นจัวหวะ
กึก กึก กึก
เสียงเตียงใหญ่กระทบกับผนังห้อง แต่นั่นไม่ได้ทำให้เพลิงอารมณ์ของเขาทั้งคู่หยุดลงได้แม้แต่น้อย ชานยอลจับคนตัวเล็กล็อคไว้ทุกทางด้วยร่างกายเขา ไม่ว่าสะโพกหนาจะขยับเข้าออกแรงแค่ไหนคนตัวเล็กก็ไม่มีทางขยับหนีเขาไปพ้น
“ อ๊า อ๊า อ่าาา ” เมื่อชานยอลปล่อยให้ริมฝีบางปากเป็นอิสระเจ้าตัวก็ปล่อยเสียงร้องออกมาทันที
“ ฮึ่อออออ ” ราชาแวมไพร์ครางเสียงทุ่ม ปล่อยมือเรียวให้เป็นอิสระแล้วยันกายขึ้นมาจับเอวบางไว้แทนด้วยมือทั้งสองข้าง “ ซี๊ดดดด ดี ดีมาก ”
พลับ พลับ พลับ
“ อ๊า อ๊า ม ไม่ไหว ต ตรงนั้น อื้อออ ชาน ชานยอล อ๊ะ อ๊า ”
“ ตรงนี้หรือ ซี๊ดดด ”
แบคฮยอนกรีดร้องจนสุดเสียงก่อนจะปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สาม ในขณะที่ราชาแวมไพร์ยังไม่ได้ปลดปล่อยออกมาสักครั้ง
ร่างคนตัวเล็กถูกจับให้พลิกคว่ำในท่าคลานเข่า ชานยอลไม่รอช้าสอดแท่งเอ็นรักเข้าไปอีกครั้งจนสุด เมื่อได้จังหวะก็เร่งขยับสะโพกถี่ยิบจนร่างแบคฮยอนสั่นคลอไปทั้งร่าง
แบคฮอยอนที่ปลดปล่อยออกไปแล้วถึงสามครั้งเรี่ยวแรงก็เริ่มจะหดหาย แต่มีหรือที่ราชาแวมไพร์จะยอม ชานยอลทิ้งตัวตามแบคฮยอนที่นอนคว่ำหน้าราบไปกับที่นอน โดยไม่ลืมที่จะขยับสะโพกตามไปด้วย
กึก กึก กึก
เสียงเตียงกระทบผนังห้องยังคงดังสู้กับเสียงเนื้อกระทบเนื้อของทั้งคู่ ชานยอลไม่แผ่วแรงเลยแม้แต่น้อย ยังคงสวนสะโพกเข้าออกอย่างเอาเป็นเอาตาย
พลับ พลับ พลับ
“ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ น น้อง น้องไม่ไหว แล้ว ” แบคฮยอนหันหลังไปหาชานยอลที่ยังคงขยับสะโพกอยู่ทางด้านหลังของเขา เอ่ยขอร้องเสียงเบา แต่ก็ไม่เป็นผล ชานยอลจับใบหน้าหวานพร้อมกดจูบดูดดึงแข่งกับส่วนร่างอยู่อย่างนั้น นานหลายนาทีกว่าที่จะปล่อยริมฝีปากบางให้เป็นอิสระ
ชานยอลหยิบหมอนใบใหญ่มารองใต้ท้องแบคฮยอนเพื่อให้ก้นสวยๆลอยเด่นขึ้น เขาจับแก้มก้นทั้งสองข้างให้แบะออกแล้วสอดใส่แท่งเอ็นร้อนเข้าจนสุดและออกจนสุดอยู่อย่างนั้นจนเสียงกรีดร้องของแบคยอนเริ่มจะเบาลง เขาจึงอัดแท่งเอ็นร้อนแล้วงัดเข้าออกรัวเป็นจังหวะเร็วอีกครั้ง
“ อือออ อ๊า อย่า อย่าตรง นั้น ชานยอล อ๊ะ อ๊ะ อย่า งัด อ๊าาาาาา อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ” แบคฮยอนกรีดร้องออกมาสุดเสียงเมื่อชานยอลงัดแท่งเอ็นร้อนโดนปุ่มกระสันรัวๆ ก่อนที่เขาจะปล่อยน้ำปัสวะออกมาอย่างไม่อาย พร้อมทั้งโคมไฟและแจกันดอกไม้ที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียง ตกลงมาแตกเนื่องจากแรงกระแทกอย่างแรง
พรึบ!!
ไม่รอให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ ชานยอลจัดการพลิกร่างแบคฮอนให้กลับมานอนหงายดั่งเดิมแล้วอัดรัวสะโพกไม่ยั้ง มือสากจับเอวบางให้ลอยเด่นขึ้นมารับแรงกระแทกแล้วสอบสะโพกรัวๆ แบคฮยอนปล่อยตัวปล่อยใจให้ชานยอลกระทำกับร่างกายของเขาเต็มที่ เพราะตอนนี้สติของเขาเริ่มจะไม่อยู่กับตัวแล้ว
“ ฮึ่ออออ ซี๊ดดด โอ้ววว แบคฮยอน แบคฮยอนของพี่ อ๊าาาา ” ชานยอลอัดสะโพกถี่ๆร้องเรียกคนตัวเล็กจนเสียงหลง ผนังหนานุ่มตอดรัดเขาตั้งแต่เริ่มต้นจนกระทั่งใกล้จะถึงจุดสูงสุด “ มองพี่ แบคฮยอน ฮึ่ออออ ”
“ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ”
พลับ พลับ พลับ
“ แบคฮยอนพี่บอกให้มองพี่ยังไงเล่า!!! ” ชานยอลว่าเสียงดังทั้งๆที่ยังไม่หยุดเคลื่อนกายด้านล่าง แบคฮยอนค่อยๆปรือตาที่คลอไปด้วยหยาดน้ำสีใสมองชานยอลดั่งคำสั่งประกาศิต “ มองพี่ เรียกชื่อพี่ ฮึ่อออ แบคฮยอน ”
“ ช ชาน ยอล อื้อออ ไม่ไหวแล้ว อ๊า อ๊า ชานยอล ” แบคฮยอนว่าเสียงเบาหวิว ก่อนที่ชานยอลจะใช้นิ้วมือกดส่วนหัวของแบคยอนไว้ ไม่ให้ปลดปล่อยออกมา “ อ อึดอัด ปล่อย อ๊า อ๊า ”
“ บอกพี่ให้ชื่นใจหน่อยเถิด ว่าน้องเป็นของใคร ” ชานยอลผ่อนแรงกระแทกลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยกระซิบข้างใบหู
“ ท่านพี่ น้องเป็น ของท่านพี่ อื้ออ อ๊า ” ชานยอลยกยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ ก่อนจะปล่อยให้แท่งเอ็นน้อยของคนตัวเล็กเป็นอิสระ กลับมาควบคุมจังหวะที่เอวสอบตามเดิม
พลับ พลับ พลับ
กึก กึก กึก
พลับ พลับ พลับ
“ ซี๊ดดดดด แบคฮยอน อ่า แบค อึ่อออ ” ชานยอลเงยหน้าที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อขึ้นด้านบนแล้วอัดสะโพกย้ำๆตรงจุดเดิมเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย
“ ชาน ชานยอล อ๊าาาาาาาาาาาาา ”
“ อึ่อออ ซี๊ดดดด อ่า อ่า น้อง น้องแบค ซี๊ดดดด อ่า อ่า อ่า ”
โครมมมม!!!
เตียงใหญ่ของราชาแวมไพร์หักลงเป็นสองท่อนพร้อมกับร่างสองร่างที่ลงไปกองอยู่ตรงกลางของเตียง ชานยอลและแบคฮอยอนปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน โดยชานยอลกดแช่แท่งเอ็นร้อนที่กำลังปล่อยบรรดาน้ำสีขาวจำนวนมากเข้าไปที่ช่องทางรักของแบคยอนโดยที่ไม่ได้สนใจเตียงที่หักเลยแม้แต่น้อย
คนตัวเล็กเองหลังจากปลดปล่อยออกมาเป็นรอบที่สี่ก็ถึงกับหมดแรงอยู่ในอ้อมกอดของราชาแวมไพร์ ชานยอลค่อยๆดึงแท่งเอ็นร้อนออกมาจากช่องทางรักของแบคฮยอนที่ตอนนี้บวมแดงจนน่ากลัว น้ำรักสีขาวและเลือดสีแดงสดไหลตามออกมาเป็นทาง
ชานยอลจัดการอุ้มร่างน้องน้อยไปแช่ในอ่างน้ำของตัวเอง จัดการร่ายคาถาปรุงยาแล้ววางร่างแบคฮอยอนที่หลับไม่ได้สติลงในนั้น ก่อนที่ตัวเขาเองจะลงไปนั่งซ้อนทางด้านหลัง จับร่างน้องน้อยให้พิงมากับอกแกร่ง
น้ำปรุงในอุณหภูมิที่เย็นจนติดลบของราชาแวมไพร์ เริ่มทำให้แบคฮยอนหนาวสั่น ขยับกายซุกเข้าหาความอบอุ่น
“ อดทนอีกหน่อยเถิด ยอดรัก พรุ่งนี้น้องตื่นมาจักได้สบายตัว ” ชานยอลเอ่ยกระซิบพร้อมสวมกอดแบคยอนจากทางด้านหลังแน่น เขาไม่รู้ว่าพรุ่งนี้หากแบคฮอยอนตื่นขึ้นมาแล้วมนต์คาถาเสื่อมลง เจ้าตัวจะทำอย่างไร ไม่วายคงเลียดเขาเข้ากระดูกดำ
ไรท์บรรยายอาจไม่สมูทเท่าไหร่ อย่าว่ากันเด้อ
กลับไปให้กำลังใจกันด้วยนะครัช ที่เดิม
เดี๋ยวมีคนรอเยอะจะรีบมาต่อให้ ^^
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น