[ChanBaek] Sf อยู่ในหัวใจ 3/?

" มารำลึกความหลังกันหน่อยเป็นไง "

" ย อย่า ออกไป! อ ย่าอื้ออ อื้อ ฮือออ อ๊ากกก! ปล่อยยย "

" อยู่นิ่งๆ " ชานยอลดึงร่างคนตัวเล็กขึ้นมาก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากบางจนเลือดซิบ ผลักให้คนตัวเล็กนอนคว่ำหน้าดึงแขนเล็กไขว้หลังพร้อมแกะเนคไทมาผูกจนแน่น 

ชานยอลดึงปกเสื้อคนใต้ร่างจนเผยออกให้เห็นหัวไหล่มนขาวเล็กน้อย พร้อมกับโถมตัวเองทบลงไปฟัดซอกคอขาวอย่างดุเดือด

" ซี๊ดดด อ่าาา "

" อย่าทำแบค ฮึกกก ได้โปรด อย่าทำ ฮือออ กลัวแล้ว แบคกลัวแล้ว "

" ร้องสิ! ร้องออกมาดังๆ ร้อง! " เสียงทุ้มสบถลั่น

" ฮืออออ ฮือ ฮึกก ปล่อย ป ปล่อ ย ฮ ฮึก กกก "

" ร้องให้ตาย กูก็ไม่มีวันเห็นใจ กูจะทำให้มึงตายทั้งเป็น เหมือนกับกูเมื่อ 5 ปีก่อน แบคฮยอน! "

พรึบ! !!!

ฉับพลัน มือสากจัดการปลดการเกงของคนตัวเล็กออกมาทีเดียวจนสุดปลายขา พร้อมจัดการกับท่อนเอ็นของตัวเองที่ตื่นตัวแน่นคับตึงอยู่ภายใน

" ม ไม่ ไม่ อย่า อย่าทำแบบนี้ ฮือออ ฮือออ ฮือ ฮึก อย่า ฮึก ทำ ฮึก ฮึก อย่า ฮึก อ๊าาาาาาาก! "

คนตัวสูงไม่ได้มีความเห็นใจเสียงร้องไห้ที่ปานจะขาดใจของคนใต้ร่างเลยแม้แต่น้อย ชานยอลเสียบท่อนเอ็นแข็งอันดุดันเข้าไปเต็มแรงที่ช่องทางรักสุดลำโดยไม่มีการเบิกทางใดๆทั้งสิ้น 

" ซี๊ดดดด! ยังแน่นเหมือน ด เดิม อ่าาา "

" จ เจ็บ อ อื้อ เจ็บ อ๊ะ! "

พลับ พลับ พลับ พลับ พลับ 

ชานยอลไม่พูดพร่ำทำเพลงเริ่มขยับสะโพกตามแรงอารมณ์ของตนเองโดยไม่สนใจเลยแม้แต่น้อยว่าคนใต้ร่างจะรู้สึกยังไง 

มือสากเอื้อมไปกระชากผมคนตัวเล็กจนหน้าเชิดขึ้น เจ้าตัวกัดริมฝีปากกลั้นเสียงร้องจนเลือดไหล 

" ร้อง อึก อึก ร้องออกมา อึก อึก อึก " ชานยอลอัดสะโพกเน้นกว่าเดิมลึกกว่าเดิมจนคนตัวเล็กผวา เม้มปากเข้าหากันกลั้นเสียง

เมื่อไม่ได้ดั่งใจ ชานยอลจึงรีบรัวสะโพกเข้าหาคนตัวเล็กจนสั่นไปหมดทั้งร่าง แบคฮยอนหลับตากลั้นทั้งเสียงสะอื้น กลั้นทั้งน้ำตา 

ปาร์ค ชานยอล คนที่เขาเคยรัก ได้ตายไปแล้ว! เขาไม่ใช่ปาร์ค ชานยอลคนเดิมของเราอีกต่อไปแล้ว ไม่ใช่อีกแล้ว!

" อึก อึก ซี๊ดด อ่าาาาาาาา "

" อื้ออ ฮึก ฮึก ฮึก "

ชานยอลขยับสะโพกเร่งจังหวะอีกไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยความต้องการออกมาจนหมดสิ้น น้ำสีขาวขุ่นบวกกับเลือดสีแดงสดที่เกิดจากความรุนแรงของชานยอล ไหลลงตามขาเรียวทั้งสองข้าง 

ยังไม่จบ ชานยอลพลิกร่างคนตัวเล็กให้นอนหงายทั้งๆที่ยังไม่แก้มัด แวบนึงหัวใจชานยอลกระตุกวูบเมื่อเห็นสภาพคนตัวเล็กที่นอนหอบหายใจเข้าออกจนหน้ากลัว แต่ก็เพียงแวบเดียวเท่านั้น 

ไม่รอให้เสียเวลา ชานยอลเอื้อมไปกระชากเสื้อเชิ้ตบนร่างเล็กจนเผยให้เห็นแผ่นอกขาวเนียน แต่แล้วจู่ๆคนตัวสูงก็ชะงักไปเสียดื้อๆ

" ฮึก! " คนตัวเล็กยังคงนอนหอบหายใจแรงขึ้น เมินหน้าออกไปทางอื่น

" น นี่มัน ร รอย รอยอะไร ทำไม?? " 

" ฮึก! ฮึก แฮ่ก กกก ฮึก กกก ฮึก "

" แบคฮยอน ตอบสิ มันคือรอยอะไร " ชานยอลหน้าชาไปชั่วขณะก่อนจะรวบรวมสติแกะเนคไทออกจากมือเล็กทั้งสองข้าง " แบค แบคตอบสิ แบค "

คนตัวเล็กไม่ตอบอะไร ค่อยๆพยุงร่างตัวเองลุกขึ้น ใส่เสื้อผ้าลวกๆด้วยความรำบาก ลมหายใจเข้าออกเริ่มรวยริน และติดขัดลงไปทุกที...




อย่าลืมกลับไปให้กำลังใจกันนะค้าาา ^^